maandag 31 augustus 2009

De nutteloosheid der dingen

Allereerst, Mariska, wil ik je een compliment geven over het fantastisch beschrijven van de situatie in de oren van jonge ouders. Ik had het zelf niet beter kunnen bedenken. Na het lezen van jouw stukje lijkt het anti-krijs filter van ouders ontzettend logisch te zijn. Dat niemand dat ooit eerder zo mooi heeft opgeschreven. Chapeau!

Over de nutteloosheid van het oprichten van anti-voetbalbewegingen kan ik objectief en subjectief zijn. Subjectief zou ik inderdaad zeggen dat het nutteloos is. Maar objectief heeft het denk ik best nut. De mensen die zich met dergelijke activiteiten bezighouden halen daar hoogstwaarschijnlijk voldoening uit. En volgens mij is dat op zich een reden om iets nuttig te laten zijn. Of denk ik hier heel verkeerd? Want je omschrijft wel de betekenis volgens de Van Dale van het woord 'nutteloos', maar daar wil ik graag de betekenis van het woord 'nut' aan toevoegen: dat is voordeel of opbrengst. Dus als iets een opbrengst heeft (van welke aard of grootte dan ook), heeft het nut. Aangezien de meeste dingen op deze wereld in ieder geval de opbrengst hebben dat ze zichzelf in stand houden maakt dat eigenlijk alles op deze wereld van nut is. Dus.

Verder wil ik het graag hebben over het verschijnsel 'nutteloze feitjes'. Mijn leven bestaat volgens mij uit zoveel nuttige dingen (studeren, beetje werken, eten, uuhhh dat was het wel), dat ik mijn vrije tijd het liefste vul met zogenaamde nutteloze dingen. Een blog bijhouden bijvoorbeeld (nutteloos? Mwoah, dat is natuurlijk weer subjectief ;)). Websites en zelfs boeken vol zijn er te vinden. Ik kan het weten, want ik heb eens het boek 'het grootste lexicon van nutteloze feiten' aan iemand cadeau gedaan. Blijkbaar was ik niet de enige die dat boek heeft aangeschaft, want er is een vervolg op gekomen dat 'groot lexicon van nog meer nutteloze feiten' heet en ook nog één die 'weer een groot lexicon van nutteloze feiten' heet. Een aantal voorbeelden van feiten die ik dan wel weer vermakelijk vind:
- De duimnagel groeit het traagst, de nagel van de middelvinger het snelst.
- De gemiddelde regenworm heeft 248 spieren in zijn hoofd.
- De gemiddelde levensduur van een paraplu is anderhalf jaar.
- Japanse onderzoekers stelden vast dat de gemiddelde geur 760 nanogram weegt.
- Bij 200.000 keer fronsen blijft een rimpel staan.
- Er zijn gemiddeld ongeveer 2 eetlepels bloed nodig om een penis in erectie te krijgen.
- Onderzoek heeft uitgewezen dat muggen aangetrokken zijn tot mensen die net bananen hebben gegeten (zie je wel, bananen blijven overal terugkomen).

Verder ben ik er vandaag achter gekomen dat bij BMW maar liefst 12 superslimme, hoogopgeleide engineers de taak hebben om een zo perfect mogelijk klinkende dichtslaande autodeur te creeëren. Dus niet per se de best sluitende autodeur, de best uitziende autodeur, nee, een autodeur die lekker in het gehoor ligt als die dichtslaat. En nou jij weer.

Al deze feiten zijn natuurlijk niet nutteloos, want ter vermaak van de lezers. De nutteloosheid ervan zit erin dat, mocht je de kennis van het feit hebben opgenomen, je hier verder geen conclusies of aanbevelingen over kan doen voor 'de echte wereld'. Het is leuk om te weten, misschien leuk om verder te vertellen en dat is het. Dingen die leuk zijn hebben volgens mij gewoon nut. Wat is anders het nut van andere leuke dingen, zoals tv kijken?

Ik ben er in ieder geval gek op, dingen die andere mensen als nutteloos zouden bestempelen. Nutteloze feitjes staan bovenaan. Ik heb vroeger (en dan heb ik het wel over 10 jaar terug ofzo) eens alle gaatjes ('dimples') in een golfbal geteld, omdat ik het op tv had gezien hoeveel erin zaten en ik wilde dat per se checken. Ik heb serieus met een stift elk gaatje dat ik had geteld gemarkeerd door er een stipje in te zetten en te turven op een papiertje hoe ver ik was met tellen. Beetje nerd? Ja. Gek? Ook. Maar wel echt waar. Het zou natuurlijk een veel sterker verhaal zijn als ik jullie kon vertellen wat de uitkomst was, maar die ben ik helaas vergeten. Iets in de 300 was het.

Nog even een aantal voorbeelden van onderwerpen, bezigheden of producten die sommige mensen nutteloos vinden, maar die andere mensen juist erg belangrijk vinden. N.B.: Ik doe hierbij geen uitspraak over aan welke kant ik zelf sta! Wat denken jullie van:






- het proberen tegen te gaan van de opwarming van de aarde.








- filosofie studeren, of filosoof van beroep zijn.








- het proberen op te lossen van het vraagstuk van de kwadratuur van de cirkel.









- nog meer geld stoppen in de Noord-Zuidlijn in Amsterdam.









- acupunctuur.









- het consumeren van alcohol.








- sex (als je nog geen kinderen wil).






Denk daar maar eens over na.

Dus dat.

p.s.: dit heeft niks met het onderwerp te maken, maar kwam ik tegen op Bol.com: het boekje 'Een blind paard kan de was doen' (http://www.bol.com/nl/p/boeken/een-blind-paard-kan-de-was-doen/1001004002907441/index.html) Het is de Nederlandse tegenhanger van het boekje 'I always get my sin'. Wie die niet kent moet de afgelopen paar jaar in een grot gewoond hebben. Maar de Nederlandse versie is dus ook heel leuk. En herkenbaar voor mensen die of zelf, of iemand in hun omgeving hebben die wel eens spreekwoorden door elkaar haalt. Voorbeelden uit mijn eigen omgeving: "Dan hebben we twee klappen in één keer", "Wie het eerst maalt, die het eerst wint"en "Laat ze lekker met de neus in de stront vallen".

dinsdag 25 augustus 2009

Voetbal is nutteloos!


Annemiek, ik heb nieuws voor je. Het is nutteloos. Het is zelfs totaal nutteloos om je op te winden over het (zinloze) geluid dat kinderen produceren. En ik zal je uitleggen waarom dat zo is.

Ja, het is irritant, dat ben ik met je eens. Maar kinderen krijsen, schreeuwen en gillen omdat ze moeten vechten voor een plekje in 'de-grote-mensen-wereld'. De grote mensen bevinden zich op een aantal niveaus hoger, waardoor kinderen het idee hebben dat ze hun volume aan moeten passen om de grote-mensen-oren te bereiken. En dat lukt dan uiteindelijk ook. Alleen bestaat er helaas geen filter om tegen te gaan dat de verkeerde grote mensen belast worden met deze decibellen en vervolgens hoofdpijn krijgen. Alhoewel, de ouders van het betreffende krijsende, schreeuwende en gillende kind lijken wel de gelukkige bezitters van een filter. Ergens tussen het moment dat de ondefinieerbare krijs de mond van de baby/peuter/kleuter verlaat en het moment dat deze de grote-ouders-oren bereikt moet er iets misgaan. Ik heb geen idee hoe, maar volgens mij komt het gekrijs van een koter bij de bijbehorende ouders binnen als één van de symphonieën van Beethoven. Ik denk dat ouders bij de geboorte van hun koter plotseling uitgerust worden met een uiterst intelligent systeem dat hier automatisch voor zorgt. Een soort filter dus. En dat moet ook wel, want probeer je eens in te beelden wat er gebeurt met ouders die de hele dag in het gekrijs zitten als jij van 10 minuten al barstende koppijn krijgt... Ik zeg: knap staaltje werk van de natuur!

Dus Annemiek, erger je maar niet meer zo, je hebt alleen jezelf ermee. Het is nutteloos. Oftewel 'zonder nut', volgens de Van Dale.

Meteen een mooi bruggetje voor waar ik eigenlijk heel graag naartoe wil. Namelijk de stelling: "Voetbal is nutteloos!"

Een veel gehoorde uitspraak. De stelling wordt over het algemeen aangedragen door mensen die niet van voetbal houden (/voetbalhaters). Welke voetballiefhebber kan zich niet de talloze keren herinneren dat hij of zij in een hevige discussie uit probeerde te leggen waarom deze stelling niet op waarheid gebaseerd is? De voetbalhater onderbouwt zijn stelling echter meestal met sterke argumenten, zoals 'Wat is er nu zo belangrijk aan voetbal, 20 mannen die achter een balletje aanhollen omdat in een netje proberen te schoppen en dan staat er ook nog zo'n malloot die 'm eruit probeert te houden...'. Bij voorbaat een verloren discussie, want een voetbalhater zal zich nooit verdiepen in de sport en dus ook nooit een voetballiefhebber worden.

Wat voetbalhaters wél doen is complete communities oprichten(http://club.cdfreaks.com/f12/voetbalhaters-unite-14233/ en http://anti-voetbal.hyves.nl/), liederen en gedichten verzinnen (http://qulog.wordpress.com/2006/06/14/lied-voor-voetbalhaters/ en http://antiballen.hyves.nl/) en blogs schrijven.
En dat dan allemaal met het doel om elkaar en anderen ervan te kunnen overtuigen hoe onbelangrijk en nutteloos voetbal wel niet is. Jongens... Op dat moment denk ik toch echt bij mezelf: blijkbaar is voetbal belangrijk genoeg om er eindeloze discussies over te voeren. Wat is er nou zo belangrijk aan de nutteloosheid van voetbal? Is het niet nog veel nuttelozer om je daar zo druk over te maken?

Of ben ik nou bevooroordeeld omdat ik voetbal toevallig niet nutteloos vind? Wat zeggen jullie?

Dus dat.

zaterdag 8 augustus 2009

Krijsen, schreeuwen, gillen, kabaal en lawaai maken


Even over iets serieus. Kinderen. Ik word daar dus knettergek van. Een heel enkel kind kan wel lief zijn, maar het overgrote gedeelte drijft me tot waanzin. Want wat doen kinderen?
KRIJSEN!
SCHREEUWEN!
GILLEN!
Heel veel KABAAL en LAWAAI maken!
En als ze dat nou in hun geluidsdichte huis of kamer doen, geen probleem. Maar eigenlijk alle kinderen maken vooral heel veel kabaal in het o.p.e.n.b.a.a.r. Waar ze dat decibelniveau altijd vandaan halen mag Joost weten, maar een op volle toeren draaiende straaljagermotor op 1 meter afstand is er niets bij.

Zo was ik laatst bij mijn ouders. Zij hadden bezoek. Met: kleine kinderen. Twee meisjes. Eentje van een jaar of 4 en eentje van een jaar of 2. De oudste was een betwetertje. Ik had het kind nog nooit gezien, maar ik had er meteen een hekel aan. Dat wordt later een arrogant k*twijf. De kleinste was nog wel schattig, ongevormd en onschuldig, dacht ik. Maar dat oordeel veranderde snel tijdens dat korte bezoek van hen aan mijn ouders. Want wat doen kleine kinderen? Vooral alles na-apen wat andere mensen doen, en dus ook wat haar 'grote' zus doet. Deze twee meisjes hadden nogal interesse in de twee katten van mn ouders. Nou weet ieder redelijk normaal mens dat je een kat bij je kan roepen door je lippen te tuiten, ze een beetje strak op elkaar te houden en dan wat lucht naar binnen te zuigen. Ongeveer. Een handgebaar (dat je ook kan gebruiken om de term 'geld' of 'ik wil betalen' aan te duiden), maar dan op het niveau van de kat, laag bij de grond, kan ook helpen.
De kinderen hadden daar echter geen kaas van gegeten. Hun tactiek om de katten bij zich te krijgen was: KRIJSEN! SCHREEUWEN! GILLEN! Heel veel KABAAL en LAWAAI maken!
"POEEEEEEEEESIEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!! KOM EENS HIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEIEIEIEIEAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAR!"
Het mag u niet verbazen dat deze tactiek zeer onsuccesvol was en zelfs het tegenovergestelde effect bereikte: de katten vluchtten zo snel als ze konden weg van deze twee midgets. Ikzelf kon de aandrang nauwelijks onderdrukken om naar de kinderen terug te schreeuwen: "NEE, ACHTERLIJK KIND! DIE KAT KOMT ECHT NIET BIJ JE ALS JE ZO NAAR HEM KRIJST! DOE NORMAAL!" Mijn eerste aandrang was trouwens om ze de nek om te draaien, maar dat mag helaas niet. Aangezien het gekrijs van de kinderen mij inmiddels al een flinke oor- en hoofdpijn hadden opgeleverd (wat betekent dat het volume boven de pijngrens van 120 decibel uitkwam), heb ik om verdere beschadiging te voorkomen mijn vingers in mijn oren gestopt en heel rustig tot 10 geteld. Gelukkig gingen ze snel weer weg.

En toch is er nog één ding waar ik me meer aan erger dan aan krijsende, schreeuwende, gillende, kabaal en lawaai makende kinderen: dat zijn ouders van krijsende, schreeuwende, gillende, kabaal en lawaai makende kinderen die doen alsof hun neus bloed en niet op hun krijsende, schreeuwende, gillende, kabaal en lawaai makende kinderen reageren en niet tegen hun krijsende, schreeuwende, gillende, kabaal en lawaai makende kinderen zeggen dat ze niet mogen krijsen, schreeuwen, gillen, kabaal en lawaai maken.
Dus bij deze een oproep aan alle ouders in Nederland: willen jullie alsjeblieft je kind erop aanspreken als het zonder enige reden een decibelvolume van meer dan, pak 'm beet, 70 decibel (een normaal gesprek is 60) produceert wanneer er andere mensen in de omgeving zijn? Want ik weet zeker dat er geen mensen zijn die daar geen last van hebben. En zo f*cking moeilijk is het niet om je automatisch verworven ouderlijk gezag consistent en consequent te laten gelden! Dankjewel.


Dus dat.

maandag 27 juli 2009

Flashbacks & Dwangneuroses

Ja, daar ben ik ook weer! Het is weer even geleden, maar het mag dan ook wel even duren, acclimatiseren van zo'n hysterische vakantie als die in Bulgarije...

Ik kan weinig tot niks toevoegen aan de fantastische beschrijving van Annemiek. Of nouja, toch nog wel een aantal dingen. Dus niet niks, maar gewoon weinig.

Want Annemiek... Als ik terugdenk aan onze vakantie, dan denk ik aan...

...de op straat gebakken panne(n)koeken waar we twee keer van hebben kunnen genieten,
...hoe we ons 5 minuten hebben laten zandstralen op het strand (omdat we tóch wel even gebruik wilden maken van het strand tijdens een vakantie op Sunny BEACH, maar daar alleen de verkeerde, nogal winderige, dag voor uitkozen),
...hoe ik na die 5 minuten voorzichtig zei: "Uh Annemiek? Zullen we aan het zwembad gaan liggen...?" En jij hier vervolgens gretig op antwoordde met: "Nou, ik wilde niet zeuren, maar GRAAG!"
...hoe we in het eerste uur op Sunny Beach tot de schokkende ontdekking kwamen dat bijna al ons budget al gebruikt was om alle fantastische excursies te betalen,
...dat we vervolgens besloten om elke avond gewoon zo goedkoop mogelijk te gaan eten, desnoods bij de Mac/BurgerKing/Kentucky Fried Chicken,
...hoe goed we ons hier aan gehouden hebben, door 2 keer bij een goedkope toeristentent, genaamd 'LA BANANA' (hoe toepasselijk ook), te eten voor 10 euri's per persoon en 1 keer hebben gedineerd met een zak chips.
...hoe de dans 'de kip' is ontstaan en hoe nog meer bijzondere dancemoves tot stand zijn gekomen, danwel voor het eerst getoond zijn (Annemiek, denk aan je schrikreactie toen ik je mijn professionele R&B-moves liet zien),
...en tot slot vooral aan het feit dat ik na de vakantie moeite moest doen om af te leren op alles te reageren met 'toet-toet'.

Eigenlijk bedenk ik me dat ik zo nog wel even door kan gaan met het aanvullen van Annemieks sfeerimpressie, maar ten eerste heb ik daar geen zin in en ten tweede zit niemand hier waarschijnlijk ook op te wachten.

Dus wil ik het graag met jullie hebben over iets anders. Iets heel anders eigenlijk. Dwangneuroses. Waarom precies? Nou, omdat het kan (het blijft een sterke redenering, omdat er nou eenmaal geen woord aan gelogen is) en omdat ik soms denk dat ik er last van heb. Of tenminste, ik hoef van mezelf niet 5 keer per uur mijn handen te wassen of 3 keer over de drempel te lopen voordat ik naar binnen ga, omdat ik anders bang ben dat er iets ergs gebeurt. Nee, want in dat geval zou ik een obsessief-compulsieve stoornis hebben. Ik ben meer het type van de obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis (jaja, er is een verschil). Dat klinkt allemaal heel ingewikkeld en ernstig, maar dat valt best mee: het komt erop neer dat je houdt van orde en regelmaat. Wauw, amazing, zo'n ingewikkelde benaming voor zoiets simpels! Ja, inderdaad! Gelukkig kunnen we ook gewoon spreken van OCPS. Nou, dat scheelt :).

Nu hoeft niemand bij het lezen van dit stuk (als er überhaupt al lezers zijn) meteen een psychiater te bellen, want ik kan ermee leven. Waarmee dan precies? Nou, ik kan het ten eerste niet uitstaan als mensen keukenkastjes, lades, magnetrons etc open laten staan na gebruik. En 'niet uitstaan' betekent dat ik van binnen begin te koken, ik vind het hoogst irritant en zal altijd de betreffende deur/lade sluiten. Ook wil ik altijd dat alles recht ligt en staat, kastjes niet mogen kieren, dingen symmetrisch moeten zijn en kan ik moeilijk delegeren (toch bijzonder, gekeken naar mijn eerder functie als voorzitter van een vijfkoppig bestuur...). En tot slot kan ik, niet te vergeten, behoorlijk obsessief-compulsief op mijn nagels bijten. Dat doe ik mijn hele leven al en ik heb geen idee waarom, maar als ik ergens druk mee ben, gaat het vanzelf en moet ik er ook mee doorgaan. Jaja, ernstig gevalletje dacht ik zo! Maar gelukkig ben ik er na een snelle blik op Wikipedia (http://nl.wikipedia.org/wiki/Obsessieve-compulsieve_persoonlijkheidsstoornis) achter gekomen dat ik ook een heleboel kenmerken van de typische OCPS'er mis. Ik ben gelukkig bijvoorbeeld alles behalve zuinig met geld en ik zie geld niet als iets dat bewaard moet worden, mijn persoonlijke relaties lopen over het algemeen niet stroef (van mijn kant niet tenminste), ik ben niet onbuigzaam (juist heel flexibel!) en volgens mij ben ik niet star. Ik ben wel een 'star', maar dat terzijde. Oh god, wat slecht, te slecht voor woorden... Toet-toet! Over dwangneuroses gesproken... 'Toet-toet' was er ook één in deze categorie, maar hier ben ik gelukkig overheen gekomen :).

Maargoed, genoeg voor deze keer. De lezer is weer een stuk wijzer geworden en heeft iets om thuis over na te denken en om tijdens het avondeten over te praten. Ik ga nu stoppen, voordat er helemaal niks meer van mijn nagels (en onze lezers) overblijft.

Dus dat.


Toet loeter!
(Bij deze beloof ik plechtig dat ik op deze blog vanaf nu nooit meer het woord 'toet'/'toeter'/'toet-toet' zal gebruiken)

zaterdag 25 juli 2009

Bulgaarse toeters

Blog? Welke blog? Hadden wij een blog dan? Ohja, toch wel.
Mariska en ik zijn inmiddels alweer een aantal nachtjes terug uit Bulgaristan.
Wil je weten hoe het was?

Het was mooi.
Het was gezellig.
Het was hysterisch.
Het was lekker.
Het was uiterst intelligent.
Het was best mooi weer.
Het was grappig.
Het was avontuurlijk.
Het was cultureel.
Het was culinair.
Het was natuurlijk.
Het was ontspannen.
Het was vakantie.

Wat hebben we gedaan?

We hebben in de zon gelegen.
We hebben aan het zwembad gez(w)eten.
We hebben op het strand gelegen. Echt waar!
We hebben een jeepsafari gedaan.
We hebben paardgereden.
We hebben vriendjes gemaakt met Toeter.
We hebben quadgereden.
We hebben Istanbul gezien.
We hebben geshopt bij Topshop in Istanbul.
We hebben koffie gedronken bij Starbucks in Istanbul.
We hebben uitgevonden dat Turken in Istanbul heel aardig en modern zijn.
We hebben schoenzolen gegeten.
We hebben gefeest in de Flying Dutchman.
We hebben gelachen met gekke Belgen (iets met een lasso en een cowboy, leuk liedje!).
We hebben gelachen met een gekke Duitser (toet toet!).
We hebben een pul van 0,3L bier gedronken voor 50 eurocent.
We hebben heeeerlijke cocktails gedronken.
We hebben gegeten bij La Banana (cool!).
We hebben een hoerentoeter gemaakt.
We hebben een relaxte relaxcruise gedaan.
We hebben übercoole filmpjes en foto's gemaakt.
We hebben onbewust een eigen taal ontwikkeld die niemand snapt.
We hebben per ongeluk een koekje iets te lang in de magnetron gedaan.
We hebben ons kapot gelachen.

Het was mooi.






P.S.: In Bulgarije hebben ze pas grote meloenen!

Dus dat.